maandag 27 oktober 2014

Eerste lijstjes post - Dingen die me gelukkig maken

Ik ben een echt lijstjes mens. Lijstjes maken me gelukkig, geven me een opgeruimd gevoel en als alles meezit, kan je ook lekker schrappen. Het schept orde in mijn hoofd vol nestels en het doet me verlangen en genieten van de dingen die ik niet meteen of misschien zelfs nooit zal realiseren.

Ik dacht dat mijn lijstjes wel een leuke nieuwe topic konden worden. Ik maak werkelijk overal lijstjes, in boekjes die ik vind, in agenda's, thuis of op 't werk, op pinterest, in favorieten, op de i-Phone, in word documentjes. Over saaie dingen zoals klussen in huis maar ook over plaatsen waar ik nog heen wil, boeken die ik wil lezen, recepten die ik wil uitproberen of zelfs hollywood one night stands.
Ik vond dit lijstje laatst in een boekje in mijn nachtkastlade. Ik maakte het op een moment waarop ik van alles zag en dat dan ook wou; verre reizen maken, verbouwen, kledingkast volledig vernieuwen. Omdat ik dringend met mijn voeten terug op de grond terecht moest komen, begon ik aan mijn geluk zit in kleine dingen lijstje. Hier komt ie:

- vers gewassen beddengoed
- was buiten ophangen
- Niels die met een speelgoedauto over me rijdt (zei ik al dat het een oud lijstje was?)
- koude kattenvacht van Smudge strelen
- gevoel net na het joggen
- zon op mijn huid
- warm zand aan m'n voeten
- eerste koffie op 't werk
- nieuwe schoenen (duuh)
- maandag thuis komen in een vers gepoetst huis. Dankje Linda!!!!!
- stoppels epileren
- terrasje doen
- met nieuw roddelboekje in de zetel nestelen
- de slappe lach met mijn zus
- aperitiefhapjes
- schooloptreden van de kinderen, en geloof me, dit gevoel ken je pas écht en enkel met je eigen kinderen
- mosselen met frietjes
- dàt liedje op de radio
- haar dat perfect valt
- een binnenpretje
- So you think you can dance, Jani, the dress, the kardashians en nog meer van die tv pulp
- soldetjes scoren
- gibbons in Plancenkendael. Echt die apen zijn toch gewoon hilarisch, ik kan daar uren naar kijken. Die veel te lange armen die over de grond slepen, dat norse gezicht. Wat zou ik graag eventjes met zo eentje rond mijn nek rond lopen.
- En last but not least: lijstjes maken




Ik hoop dat jullie gelukkig werden van mijn lijstje en mij geen al te grote weirdo vinden. (stoppels en zo...)
Wat maakt jullie gelukkig?
En wat ik me ook afvraag: maken mannen ook lijstjes?






donderdag 23 oktober 2014

Sfeerbeelden oktober

Oktober bracht met zijn zon, vooral uitstel van die onvermijdelijke winter
Daarnaast probeerden wij tijdens de urban trail een nieuwe bistro uit: Osteria 45
en voor de rest huiswerk en toetsen, te saai om foto's van te nemen

terrasje met de zus

Urban trail Brugge: massa's lopers onder een stralende hemel

Orthodoxe kapel in de Ezelstraat. Nooit te oud om nieuwe pareltjes in eigen stad te ontdekken

Osteria 45, St Jacobsstraat Brugge





zondag 19 oktober 2014

Quinoa wrap

Groenten kunnen mij veel meer bekoren dan fruit. Op pinterest vond ik enkel veggie quinoa wraps waar ik mijn eigen versie van maakte.
Kook een riante portie quinoa
Snijd groentjes naar hartenlust, avocado is hierbij onontbeerlijk
Maak een dressing van yoghurt (Griekse is lekkerst), paprika poeder, peper, zout en citroensap
Laagje dressing op de tortilla, daarop quinoa, daarop groentjes
Klaar is je gezonde hap
Miste wel een beetje pit. Nota aan mezelf: volgende keer pimpen met veggie blokjes, feta kaas of olijven.



 
 
 

donderdag 16 oktober 2014

Boekenhonger

Twee boeken las ik sinds mijn laatste 'leesvoer' post.
De éne van een fel gemediatiseerde auteur. De ander van een, naar mijn bescheiden mening voor niet lang meer, onbekend talent. Mochten ze met mekaar moeten battelen, dan wint het onbekend talent voor mij met grote voorsprong.

Boek 1: De laatkomer van Dimitri Verhulst. Een roman over een man die zijn dementie veinst om van zijn zeurend vrouw af te zijn en zo opgenomen wordt in een rusthuis . De insteek vindt ik geniaal, het boek echter heel flauwtjes. Toegegeven, het leest als een trein en er zitten erg grappige en spitsvondige passages in die ik, werkzaam in de ouderenzorg, wel kon smaken. Maar het is een erg dun boek en om die reden had ik het uit nog voor het verhaal goed en wel begonnen was.



Boek 2: De kinderen van Calais van Lara Taveirne. Debuutroman over twee hartsvriendinnen die zelfmoord plegen door zich van de kliffen van Whissan te storten.
Ik begon erg sceptisch aan dit boek, ik vroeg me af of zo'n jonge schrijfster °1983, voldoende levenservaring had om een literair werk neer te zetten. Ik vreesde dat het clichématig zou geschreven zijn. Niets is echter minder waar, het is gewoon een heel mooi boek, met een heel mooi verhaal en prachtige zinnen, haar taal is kleurrijk en origineel. Na een tijdje evalueerde ik de schrijfster niet meer en verdronk in het boek en het leven van de twee meisjes Violaine en Lillith.

donderdag 9 oktober 2014

Pinata

Om de verjaardag van de jongens een knallende start te geven, vatte ik het idee op een pinata te maken. De tweede reden, beken ik, was ook om mijn tanende status van ubermama bij mijn tieners nieuw leven in te blazen.
In mijn dromen zou dit een gezinsprojectje worden. Samen de pinata in mekaar knutselen, oh what fun.

In werkelijkheid reed ik aan en af naar papierwinkels om crepe paper, naar de Action om snoep en foeterde ik op de niet drogende gigantische lijmmassa, haardroger ten spijt. Voorts mocht ik dit projectje nog eens herhalen voor jongen nummer 2.
Ondanks mijn eenzame pinata avonden, was de start wel een succes, mijn zonen zijn cracks in papier maché.  Terwijl ik met mijn penseeltje en behangerlijm in aanslag stond, sopten zij al naarstig handen in de lijmbak om de ballon in een razend tempo in te masseren; ik kreeg er de krantenvellen niet snel genoeg op geplakt. Weeral een talent bij mijn jongens en blijkbaar gans kleuter-en lager schoolkind Vlaanderen ontdekt.

Laat je echter niet misleiden door de makkelijk ogende pinata blogs, het is een list. Moeilijk is het niet, inspannend des te meer maar ik sta garant: als zelfs ik het kan, kan iedereen de innerlijke pinata godin in zichzelf ontdekken.

En 't is mijn jongens geraden nog lang de herinnering aan hun unieke pinata knustel mama in stand te houden.Volgend jaar secundair onderwijs; dan gaan ze gewoon naar de cinema, of dat denk ik nu toch...

Iemand zin om voor mij een pinata te maken? Heb op het einde van de rit toch ook ferm veel goesting om zelf eens te mogen meppen op zo'n ding.
Hierbij de link




 




Toen hij na een week nog niet droog was, kreeg ik het lumineuze idee, hem in de oven op 50 graden te stoppen. Waarschuwing: ballonnen in een oven knallen...

het snoep instop luik




Tadaaaa, de angry bird pinata


En het doel van al die knutseluurtjes: zo snel mogelijk vernielen

Conclusie: de pinata was super sterk, het ophangsysteem niet. Niet echt mijn beoogde 'snoepjes douche' effect .